Λιοντάρια

 

Το λιοντάρι ανήκει στο γένος Panthera της οικογένειας των Αιλουρίδων. Καθώς κάποια αρσενικά υπερβαίνουν τα 250 κιλά σε βάρος[4] είναι το δεύτερο μεγαλύτερο αιλουροειδές μετά την τίγρη που υπάρχει σήμερα. Λιοντάρια σε άγρια κατάσταση υπάρχουν πλέον στην Υποσαχάρια Αφρική και στην Ασία που έχει μείνει ένας πληθυσμός στη βορειοδυτική Ινδία που κινδυνεύει άμεσα από αφανισμό ενώ έχει εξαφανιστεί από τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Δυτική Ασία στα ιστορικά χρόνια. Μέχρι το ύστερο Πλειστόκαινο, περίπου 10.000 χρόνια πριν, το λιοντάρι ήταν το πλέον διασκορπισμένο μεγάλο επίγειο θηλαστικό μετά τον άνθρωπο. Βρίσκονταν στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής, μεγάλο μέρος της Ευρασίας από τη δυτική Ευρώπη έως την Ινδία, και στην Αμερική από το Γιούκον έως το Περού.

Τα λιοντάρια στη φύση ζουν περίπου 10-14 χρόνια, ενώ σε αιχμαλωσία μπορούν να ζήσουν πάνω από 20 χρόνια. Σε άγρια κατάσταση τα αρσενικά σπανίως ζουν πάνω από 10 χρόνια, καθώς οι τραυματισμοί από τις συνεχόμενες μάχες με αντίπαλα αρσενικά μειώνουν δραστικά τη μακροζωία τους.[5] Ο συνηθισμένος τόπος διαμονής των λιονταριών είναι η σαβάνα και οι γρασιδότοποι, αν και μπορεί να βρεθούν και σε θαμνώδεις περιοχές και δάση. Είναι ασυνήθιστα κοινωνικά ζώα σε σχέση με τα υπόλοιπα αιλουροειδή. Μια αγέλη λιονταριών συνήθως αποτελείται από συγγενικά θηλυκά, τα νεογνά τους και ένα μικρό αριθμό ενήλικων αρσενικών. Τα θηλυκά συνήθως κυνηγούν μαζί σε ομάδες, κυρίως μεγάλα οπληφόρα. Τα λιοντάρια είναι κυρίαρχα αρπακτικά, παρόλο που τρώνε και θνησιμαία αν δοθεί η ευκαιρία. Ενώ συνήθως δεν κυνηγούν ανθρώπους επιλεκτικά, έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις λιονταριών που αναζητούσαν ανθρώπινα θηράματα.

Το λιοντάρι είναι εκτεθειμένο είδος, έχοντας υποστεί, πιθανώς μη αναστρέψιμη, μείωση του πληθυσμού του στην Αφρική 30 με 50 τοις εκατό τις δύο τελευταίες δεκαετίες.[6] Οι πληθυσμοί λιονταριών έξω από τα καθορισμένα καταφύγια και τα εθνικά πάρκα δεν μπορούν να διατηρηθούν. Παρόλο που η αιτία της παρακμής του πληθυσμού δεν είναι πλήρως κατανοητά. η απώλεια της φυσικής κατοικίας και η επιπλοκές με τον άνθρωπο θεωρούνται σήμερα οι κυριότεροι παράγοντες ανησυχίας. Λιοντάρια αιχμαλωτίζονταν και κρατιόνταν σε θηριοτροφεία από τη ρωμαϊκή εποχή, ενώ είναι ένα από τα κύρια είδη που εκτίθενται σε ζωολογικούς κήπους από τα τέλη του 18ου αιώνα. Διάφοροι ζωολογικοί κήποι ανά τον κόσμο συνεργάζονται σε προγράμματα εκτροφής του απειλούμενου ασιατικού υποείδους.

Οπτικά το αρσενικό λιοντάρι είναι πολύ χαρακτηριστικό και αναγνωρίζεται εύκολα από τη χαίτη του. Το λιοντάρι, και συγκεκριμένα το πρόσωπο του αρσενικού, είναι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα ζωικά σύμβολα στην ανθρώπινη κουλτούρα. Απεικονίσεις του υπήρχαν από την Άνω Παλαιολιθική περίοδο, από το Λασκό (Lascaux) και το Σοβέ (Chauvet) μέχρι πρακτικά όλους τους αρχαίους και μεσαιωνικούς πολιτισμούς όπου ιστορικά όπου ιστορικά εμφανίστηκαν. Έχει απεικονιστεί ευρύτατα στη λογοτεχνία, τη γλυπτική, τη ζωγραφική τις εθνικές σημαίες και στον κινηματογράφο.

Πηγή:https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9

Suicide Squad (2016)

Από την DC Comics έρχεται η Suicide Squad, μια ομάδα αντιηρώων από έγκλειστους υπερκακούς (Deadshot, ο βασιλιάς Shark, Captain Boomerang και Harley Quinn) οι οποίοι προσλαμβάνονται από μια μυστική κυβερνητική υπηρεσία με σκοπό να εκτελέσουν τις πιο επικίνδυνες μυστικές αποστολές, με αντάλλαγμα την επιείκεια και αφήνοντας αναπόφευκτα πίσω τους το χάος!
Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Άγιερ («Fury», «End of Watch») θα μας γνωρίσει την «Ομάδα Αυτοκτονίας», με πρωταγωνιστές τον υποψήφιο για Όσκαρ Γουίλ Σμιθ («Ali», «The Pursuit of Happiness»), τον βραβευμένο με Όσκαρ Τζάρεντ Λέτο («Dallas Buyers Club»), την Μάργκοτ Ρόμπι («The Wolf of Wall Street», «Focus»), τον Τζόελ Κίναμαν (Netflix’s «House of Cards») και την υποψήφια για Όσκαρ, Βαιόλα Ντέιβις («The Help», «Doubt»).

Είναι ωραία να είσαι κακός… συγκέντρωσε μια ομάδα με τους πιο επικίνδυνους, φυλακισμένους Σούπερ Κακούς, εξόπλισε τους με τα πιο ισχυρά όπλα στη διάθεση της κυβέρνησης, και στείλε τους σε μια αποστολή να νικήσουν μια αινιγματική, ανυπέροντότητα.
Η Αμερικανίδα πράκτορας των Μυστικών Υπηρεσιών, Αμάντα Γουόλερ έχει αποφασίσει πως μόνο μια μυστικά συναρμολογημένη ομάδα από ανόμοια, ελεεινά άτομα, που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, είναι αυτό που χρειάζεται. Όμως, όταν θα συνειδητοποιήσουν πως δεν επιλέχθηκαν για να επιτύχουν, αλλά εξαιτίας της εξόφθαλμης ενοχής τους, όταν τελικά θα αποτύχουν, μένει να δούμε πως θα αντιδράσουν. Θα λειτουργήσουν ως ηΟμάδα Αυτοκτονίας, έτοιμοι να πεθάνουν προκειμένου να επιτύχουν ή θα αποφασίσουν, να πορευτούν ο καθένας για την πάρτη του; 

Η μεσογειακή φώκια

Η μεσογειακή φώκια μοναχός (Monachus monachus), είναι το ένα από τα δύο εναπομείναντα είδη φώκιας μοναχού της οικογένειας των φωκιδών. Κάποτε ήταν εξαπλωμένη σε όλες τις ακτές τις Μεσογείου, της Μαύρης Θάλασσας και του ανατολικού Ατλαντικού. Σήμερα, με αριθμό μικρότερο από 600 ζώα, συγκαταλέγεται στα σπανιότερα και πλέον απειλούμενα ζωικά είδη του πλανήτη και χαρακτηρίζεται ως κρισίμως κινδυνεύον με αφανισμό από την Διεθνή Ένωση Προστασίας της Στις ραψωδίες Δ' και Ο' της Οδύσσειας γίνεται αναφορά σε αυτήν στον πληθυντικό ως φῶκαι. Αργότερα ο Αριστοτέλης μελέτησε και περιέγραψε διεξοδικά την φώκη στο έργο του Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν.

Ιπτάμενο Αμάξι!

Η εταιρεία AeroMobil που δραστηριοποιείται τα τελευταία πέντε χρόνια έχει βάλει στόχο να κατασκευάσει το πρώτο λειτουργικό, και -κατά κάποιο τρόπο- πρακτικό, καταναλωτικό ιπτάμενο αυτοκίνητο.

Το τρίτο πρωτότυπο που κατασκεύασε παρουσιάστηκε τον περασμένο Οκτώβριο αλλά πρόσφατα, στο συνέδριο SXSW, ο CEO της εταιρείας Juraj Vaculik αποκάλυψε περισσότερα στοιχεία για το παρελθόν, το μέλλον και τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η εταιρεία του ώστε να μην παραμείνει στα... πρωτότυπα, αλλά να κατασκευάσει τα πρώτα καταναλωτικά οχήματα, κάτι που η εταιρεία του έχει βάλει στόχο να πραγματοποιήσει μέσα στο 2017.

Τόσο ο Juraj Vaculik όσο και ο co-founder της AeroMobil, Stefan Klein πιστεύουν ότι σήμερα στα μέσα μεταφοράς, είτε πρόκειται για αυτοκίνητα, είτε για αεροπλάνα, υπάρχουν σημαντικοί περιορισμοί, όπως είναι η κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους, οι μη αποδοτικές αεροπορικές πτήσεις (ειδικά εκείνες των 500-650 χιλιομέτρων) καθώς και οι έλλειψη υποδομών στα μέρη που θέλουν να πηγαίνουν οι άνθρωποι.Πιστεύουν παρόλα αυτά ότι τα ιπτάμενα αυτοκίνητα μπορούν να δώσουν λύσεις σε πολλά ζητήματα. "Χρειάζεται να μεταφέρουμε την κίνηση από ένα δισδιάστατο σε ένα τρισδιάστατο κόσμο" είπε ο Vaculik.

Για να γίνει αυτό απαιτείται να ξεπεραστούν ορισμένα τεχνικά, οικονομικά και νομικά εμπόδια καθώς και επιπρόσθετες υποδομές για όσους θέλουν να χρησιμοποιούν τέτοια οχήματα.

Όσο αφορά στο τεχνικό επίπεδο, η εταιρεία αυτή την περίοδο προσπαθεί να βρει τα κατάλληλα υλικά ώστε να κρατήσει το βάρος του σε χαμηλά επίπεδα ώστε να είναι ικανό για πτήση, αλλά παράλληλα να είναι αρκετά στιβαρό ώστε να περάσει τα αυστηρά κριτήρια ασφαλείας και πρόσκρουσης. Αυτά τα εμπόδια, σύμφωνα με τον Vaculik θα ξεπεραστούν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, αν και αυτά τα υλικά δεν πρόκειται να είναι φτηνά.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του CEO της εταιρείας, το ιπτάμενο αυτοκίνητο της AeroMobil θα στοιχίζει περίπου 200 χιλιάδες ευρώ.

Ο ίδιος επίσης επιβεβαίωσε μπροστά στο κοινό στο SXSW ότι έχει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο από χρηματοδοτικής πλευράς για την έρευνα, ανάπτυξη και παραγωγή όσο και από νομικής πλευράς, ώστε να αποκτήσει τις πιστοποιήσεις που απαιτούνται για να καταστεί το εγχείρημα λειτουργικό.

Τέλος, ο Vaculik είπε ότι ο όχημα του για να απογειωθεί και να προσγειωθεί δεν θα χρειάζεται κάτι περισσότερο από μία λωρίδα με γρασίδι μήκους 200 μέτρων. Για να οδηγήσει και να πετάξει κάποιος ένα τέτοιο όχημα, θα χρειαστεί πέρα από δίπλωμα αυτοκινήτου να έχει βεβαίως και δίπλωμα πιλότου.

Πηγή: http://www.insomnia.gr

Η πετοσφαίριση (κυπριακή διάλεκτος: πετόσφαιρα,[2] αγγλικά: volleyball) είναι ένα ομαδικό ολυμπιακό άθλημα, το οποίο παίζεται από ανδρικές και γυναικείες ομάδες των έξι παικτών. Επινοήθηκε το 1895 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες εντάχθηκε το 1964 στο Τόκιο. Στην Ελλάδα εποπτεύεται από την Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης (ΕΟΠΕ).Το γήπεδο του βόλεϊ έχει σχήμα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο με διαστάσεις: 9x18 μ. Πρέπει να περιβάλλεται από την ελεύθερη ζώνη, η οποία στις μεγάλες διοργανώσεις απέχει 7 ως 9 μέτρα από τις τελικές γραμμές και 3 ως 5 μ. από τις πλευρικές. Συνήθως το γήπεδο του βόλεϊ είναι σε κλειστό χώρο αλλά μπορεί να διεξαχθεί και σε ανοιχτό, κυρίως σε διοργανώσεις μικρού επιπέδου (σχολικές κλπ).Το ορθογώνιο γήπεδο διαιρείται σε δύο ίσα τετράγωνα μέρη (9x9 μ.) από ΠΕτην κεντρική γραμμή, πάνω από την οποία τοποθετείται κάθετα ένα τεντωμένο δίχτυ (φιλέ) ύψους 2,43 μ. για τους άνδρες και 2,24 μ. για τις γυναίκες. Σε κάθε ένα από τα δύο μέρη του γηπέδου, και σε απόσταση 3 μ. από την κεντρική γραμμή, υπάρχει η επιθετική γραμμή, που χωρίζει το κάθε μέρος σε δύο ζώνες: την επιθετική ή μπροστινή ζώνη (3x9 μ.) και την αμυντική ή πίσω ζώνη (6x9 μ.Εκτός του περιγραφόμενου γηπέδου, το βόλεϊ παίζεται & σε άμμο ως μπιτς βόλεϊ.Το δίχτυ βρίσκεται πάνω από την κεντρική γραμμή, έχει μήκος 9,5 μ., πλάτος 1μ. και ύψος 2,43 για τους άνδρες και 2,24 για τις γυναίκες. Στις άκρες του και σε 9μ. απόσταση μεταξύ τους βρίσκονται οι αντένες, μήκους 1,80μ. (προεξέχουν 0.80 μ. πάνω από το δίχτυ) και ορίζουν τα όρια του γηπέδου στον αέρα. Δεν επιτρέπεται στους παίκτες να ακουμπήσουν το δίχτυ κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής φάσης. Το ύψος του διχτυού διαφέρει ανάλογα με την κατηγορία.Στους άνδρες,όπως είπαμε φτάνει τα 2,43 μ.,στους εφήβους (περί 18-19 ετών),στους παίδες (περί 13-17) είναι το ίδιο,ενώ,στους παμπαίδες(περί 10-15) είναι 2.35 μ.Στις γυναίκες φτάνει τα 2,24 μ.,όπως και στις νεάνιδες(18-19) και στις κορασίδες (περί 12-17), ενώ στις παγκορασίδες (περί 10-14) τα 2,20 μ.Υπάρχει και μία ειδική κατηγορία που ονομάζεται μίνι (8-13), στην οποία το φιλέ φτάνει τα 2,10 μ. και διοργανώνει ειδικές εκδηλώσεις με αγώνες, κυρίως για λόγους διαφήμισης προώθησης της πετοσφαίρισης.Η μπάλα είναι κατασκευασμένη από μαλακό πλαστικό ή δέρμα. Μετά το 1996 η μπάλα είναι πολύχρωμη για χάρη της θεαματικότητας και αποτελείται από 12 ομοιόμορφα κομμάτια, σε συνδυασμό τριών χρωμάτων (κίτρινο, άσπρο, μπλε). Έχει περιφέρεια 65-67 εκ. και βάρος 260-280 γραμ.

Το 2009 όμως αλλάζει. Παραμένουν το μπλε και το κίτρινο(το άσπρο φεύγει) και η κατανομή τους αλλάζει.Η μπάλα τώρα έχει πολύ περισσότερους πόρους με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο μαλακή από την προηγούμενηΣκοπός του παιχνιδιού είναι να περάσει η μπάλα πάνω από το φιλέ και να ακουμπήσει στο γήπεδο του αντιπάλου ή να αναγκαστεί ο αντίπαλος να την πετάξει εκτός γηπέδου (γήπεδο θεωρείται ο αγωνιστικός χώρος και η γραμμή που τον χωρίζει από την ελεύθερη ζώνη). Για να πετύχει το σκοπό αυτό η κάθε ομάδα έχει δικαίωμα να κάνει τρεις μπαλιές με οποιοδήποτε μέρος του χεριού. Το μπλοκ δεν υπολογίζεται στις επαφές με τη μπάλα της ομάδας. Επιτρέπεται η επαφή και το παίξιμο της μπάλας με οποιοδήποτε μέλος του σώματος ακομα και με το πόδι (εκτός από το σερβίς που εκτελείται υποχρεωτικά μόνο με το χέρι).Ο ίδιος παίκτης δεν έχει δικαίωμα να κάνει δύο συνεχόμενες μπαλιές. Επίσης, μετά από κάθε χτύπημα η μπάλα πρέπει να αναπηδήσει, δηλαδή δεν μπορεί να κρατηθεί από τον παίχτη (πιαστό). Οι διαιτητές είναι λίγο πιο ελαστικοί όταν γίνεται πιαστό στην πρώτη επαφή της μπάλας(αυτό βέβαια σε μικρότερες κατηγορίες).Η κάθε ομάδα πετοσφαίρισης αποτελείται από έξι παίκτες. Επίσης, μπορεί να έχει μέχρι έξι αναπληρωματικούς, έναν προπονητή, το βοηθό του και φυσιοθεραπευτή. Στο ξεκίνημα κάθε σερβίς οι έξι αγωνιζόμενοι παίκτες πρέπει να βρίσκονται μέσα στο γήπεδο και σε συγκεκριμένες θέσεις. Είναι τρεις στην επιθετική ζώνη (μπροστά: αριστερά, κέντρο, δεξιά) και τρεις στην αμυντική ζώνη (πίσω: αριστερά, κέντρο, δεξιά). Εξαιρείται ο παίκτης που εκτελεί το σερβίς.Οι παίκτες που βρίσκονται στην αμυντική ζώνη δεν επιτρέπεται να εκδηλώσουν επιθετικό χτύπημα πατώντας στην μπροστινή ζώνη από ύψος μεγαλύτερο του φιλέ.

Κάθε φορά που η ομάδα τους κερδίζει το σερβίς, οι παίκτες μετακινούνται κατά μία θέση προς τα δεξιά, κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Έτσι σταδιακά όλοι οι παίκτες παίζουν σε όλες τις θέσεις. Σε περίπτωση αλλαγής, ο παίκτης που βγήκε μπορεί να μπει μόνο στη θέση του παίκτη που μπήκε ώστε να μην αλλάζει θέσεις στο γήπεδο.Οι θέσεις έχουν ως εξής 1. Είναι η θέση στα δεξιά στην αμυντική ζώνη. Ο παίχτης που βρίσκεται σε αυτή εκτελεί το σερβίς. Σε αυτή τη θέση αμύνονται είτε ο πασαδόρος και ο διαγώνιος (σύστημα 5-1) είτε οποιοσδήποτε άλλος παίχτης σε άλλο σύστημα παιχνιδιού. 2. Είναι η θέση στα δεξιά στην επιθετική ζώνη από την οποία καρφώνει ο διαγώνιος (5-1) ή άλλος παίχτης σε άλλο σύστημα παιχνιδιού. Σε αυτήν πασάρει και βγάζει μπλοκ ο πασαδόρος ανάλογα πάντα με το σύστημα παιχνιδιού. 3. Είναι η κεντρική θέση στην επιθετική ζώνη. Σε αυτή παίζει ο κεντρικός σε συστημα 5-1 ή ο πασαδόρος σε σύστημα 6-0 4. Είναι η αριστερή θέση στην επιθετική ζώνη. Σε αυτή παίζει ο ακραίος (σύστημα 5-1) ή οποιοσδήποτε άλλος παίχτης σε άλλο σύστημα παιχνιδιού. 5. Είναι η αριστερή θέση στην αμυντική ζώνη. Σε αυτή αμύνεται ο κεντρικός ή ο λίμπερο (σύστημα 5-1) ή οποιοσδήποτε άλλος παίχτης σε άλλο σύστημα παιχνιδιού. 6. Είναι η κεντρική θέση στην αμυντική ζώνη. Σε αυτή αμύνεται ο ακραίος (5-1) ή οποιοσδήποτε άλλος παίχτης σε άλλο σύστημα παιχνιδιού.Κάθε παιχνίδι βόλεϊ διευθύνεται από δύο διαιτητές και δύο ή τέσσερις επόπτες γραμμών ανάλογα με το επίπεδο της διοργάνωσης. Οι δύο διαιτητές βρίσκονται εκατέρωθεν του φιλέ, στην κεντρική γραμμή του γηπέδου. Ο πρώτος διαιτητής κάθεται πάνω σε σκάλα σε ύψος 50 ως 80 εκ. πάνω από το φιλέ και ο δεύτερος στέκεται όρθιος στην απέναντι πλευρά. Ο πρώτος διευθύνει και έχει τον αποφασιστικό λόγο για κάθε φάση. Ο δεύτερος ελέγχει τις παραβάσεις στην περιοχή ευθύνης του.Οι επόπτες γραμμών κρατούν σημαιάκια και υποδεικνύουν αν η μπάλα χτύπησε εντός ή εκτός γηπέδου δείχνοντας προς τα κάτω ή προς τα πάνω αντίστοιχα. Επίσης, ελέγχουν αν η μπάλα πέρασε πάνω ή δίπλα από τις αντένες του φιλέ.Επίσης, υπάρχει σημειωτής που είναι υπεύθυνος για τη σημείωση των πόντων, τις αλλαγές, τα τάιμ άουτ και γενικά καταγράφει τις αποφάσεις των διαιτητών στο φύλλο αγώνα.

Λιονελ Μεσσι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδειαΟ Λιονέλ Αντρές Μέσι Κουτσιτίνι (ισπανικά: Lionel Andrés Messi Cuccittini)[1] επίσης γνωστός ως Λέο Μέσι, γεννημένος στις 24 Ιουνίου 1987 στο Ροσάριο της Αργεντινής, είναι Αργεντινός διεθνής ο οποίος αγωνίζεται στην θέση του επιθετικού για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα και της εθνικής Αργεντινής.

Γνωστός με το ψευδώνυμο «La Pulga» λόγω της εκρηκτικότητας και του ύψους του, και έχοντας λάβει αρκετές βραβεύσεις, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του αθλήματος. Τα στατιστικά του μιλάνε από μόνα τους: ο Μέσι είναι ο καλύτερος σκόρερ της Πριμέρα Ντιβιζιόν και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου στη διάρκεια μίας σεζόν και πρώτος καλύτερος σκόρερ του Τσάμπιονς Λιγκ , διοργάνωση στην οποία έχει τερματίσει πρώτος σκόρερ τέσσερις συνεχόμενες σεζόν, κάτι που αποτελεί και ρεκόρ.

Είναι μαζί με τον Μίροσλαβ Κλόζε ο δεύτερος καλύτερος σκόρερ του 21ου αιώνα σύμφωνα με την IFFHS και ο πρώτος σκόρερ της ιστορίας σε διάστημα ενός ημερολογιακού έτους, έχοντας προσπεράσει τους Γκερντ Μίλερ και Πελέ σύμφωνα με το Guinness World Records.

Ο Λιονέλ Μέσι αγωνιζόταν με την Νιούελς Ολντ Μπόις στην Αργεντινή προτού μετακομίσει στην Ευρώπη για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα σε ηλικία 13 ετών. Μεταξύ των αρκετών τίτλων που έχει κατακτήσει, περιλαμβάνονται τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ, εφτά Πρωταθλήματα Ισπανίας, τρία Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, δύο Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο U-20. Είναι έτσι ο αλλοδαπός ποδοσφαιριστής με τους περισσότερους τίτλους στην ιστορία της Μπαρτσελόνα (25 τίτλοι τον Αύγουστο 2015). Η καριέρα του είχε πολλές διακυμάνσεις λόγω σημαντικών προβλημάτων υγείας τα οποία όμως λύθηκαν με την άφιξή του στην Ισπανία.

Χάρη στις επιδόσεις του, ο Μέσι αναδείχτηκε πρώτος καλύτερος παίκτης της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα από το περιοδικό World Soccer και πρώτος καλύτερος παίκτης στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ τα τελευταία 20 χρόνια από την UEFA.

Έχοντας λάβει 5 φορές τον τίτλο του κορυφαίου παίκτη της χρονιάς στον κόσμο από τη FIFA (συνεχόμενες 2009 με 2012 και το 2015),[2] άλλες 2 τον επιπλέον για την Ευρώπη της UEFA (2009 και 2015),[3] από μία δε του πολυτιμότερου σε Παγκόσμιο Κύπελλο (Βραζιλίας 2014) και Κόπα Αμέρικα (Χιλής 2015), ο Μέσι είναι ο ποδοσφαιριστής με τις περισσότερες ατομικές διακρίσεις στην ιστορία του αθλήματος. Πριν την απονομή του βραβείου της FIFA για το 2015, ο επίσης κάτοχός του το 2008 και τα ενδιάμεσα 2013, 2014 Πορτογάλος Κριστιάνο Ρονάλντο,[2] δήλωσε ότι θα επιθυμούσε να διαθέτει την ικανότητα του Αργεντίνου με το αριστερό πόδι,[4] παρότι ο ίδιος στο παιχνίδι του χρησιμοποιεί αποτελεσματικά και τα δύο.[5]

Ο ΠΑΝΘΗΡΑΣ

Ο ΠΑΝΘΗΡΑΣ
Ο όρος πάνθηρας  είναι μια γενική ονομασία που αναφέρεται σε κάποια αιλουροείδη γάτας, συμπεριλαμβανομένης της λεοπάρδαλης, του κούγκαρ και του ιαγουάρου.
Ο μαύρος πάνθηρας αναφέρεται γενικά στη μαύρη λεοπάρδαλη αλλά και στον  μαύρο ιαγουάρος. Έχουν υπάρξει κατά καιρούς αναφορές μαύρου κούγκαρ, αλλά καμία δεν έχει τεκμηριωθεί με φωτογραφίες ή έστω ένα δείγμα. Ο μαύρος πάνθηρας είναι πανομοιότυπος με τα παρδαλά αιλουροειδή του είδους του με μοναδική διαφορά το μαύρο χρώμα του. Η μόνη πραγματική εξαίρεση είναι ο πάνθηρας της Φλόριντα,στην νοτιοανατολική περιοχή των ΗΠΑ, που πιστεύεται ότι είναι ένα υποείδος του κούγκαρ.Ο πάνθηρας της Φλόριντα αρκετά σπάνια έχει ένα σκούρο καφέ χρώμα και τείνει να έχει περισσότερες βούλες

 

Η ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗ
Η λεοπάρδαλη (Panthera pardus - Πάνθηρ ο πάρδος) ή απλά πάνθηρας είναι σαρκοφάγο θηλαστικό ζώο που ανήκει στις αιλουρίδες.
Το ζώο έχει μήκος κοντά στα 2,4 μέτρα, με την ουρά να καταλαμβάνει τα 90 εκ. Ζυγίζει γύρω στα 68 κιλά ( τα θηλυκά λίγο λιγότερο ). Έχει σχετικά μικρό κεφάλι, τα δόντια του όμως είναι κοφτερά, για να σκίζουν την σάρκα του θύματος. Τρέχει γρήγορα, μέχρι 58 χλμ. την ώρα κάνοντας άλματα μήκους 5 μέτρων.
Το τρίχωμα των πανθήρων μπορεί να έχει δύο χρώματα: να είναι μαύρο (τα άτομα αυτού του είδους είναι γνωστοί και ως μαύροι πάνθηρες, ή πάνθηρες σκέτο), ή σκούρο κίτρινο, με μαύρες κηλίδες που στο κέντρο τους έχουν κίτρινο.

Η λεοπάρδαλη ζευγαρώνει όλη την διάρκεια του χρόνου. Η εγκυμοσύνη διαρκεί γύρω στις 100 μέρες, και στο τέλος το θηλυκό γεννάει 3 μικρά, τα οποία αρχικά είναι τυφλά. Τα μικρά μένουν με τους γονείς τους μέχρι να ενηλικιωθούν. Η λεοπάρδαλη είχε κυνηγηθεί πολύ από το άνθρωπο για την όμορφή της γούνα, αλλά τώρα προστατεύεται με ειδικούς νόμους. Ζει στην Αφρική και στην Ν. Ασία, ενώ παλαιότερα ζούσε και στην Ευρώπη, ακόμα και στην Ελλάδα, μέχρι και την Ισπανία.Η λεοπάρδαλη ανήκει στο γένος Panthera, στο ίδιο γένος ανήκουν το λιοντάρι (Panthera leo), η τίγρη (Panthera tigris) και το τζάγκουαρ (Panthera onca)

Πηγή:https://el.wikipedia.org

Τα αμάξια του Μέλλοντος

Το Ηλεκτρικό Αυτοκίνητο (HΑ) χρησιμοποιεί την ηλεκτρική ενέργεια που αποθηκεύεται σε επαναφορτιζόμενες συστοιχίες συσσωρευτών. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα χρησιμοποιούν ηλεκτρικούς κινητήρες αντί των μηχανών εσωτερικής καύσης (ΜΕΚ).
Αντιθέτως, τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν και τα δύο (ηλεκτρικές μηχανές και ΜΕΚ) καλούνται υβριδικά αυτοκίνητα και συνήθως δεν θεωρούνται καθαρά HΑ. Τα αυτοκίνητα με τις μπαταρίες που μπορούν να φορτιστούν και να χρησιμοποιηθούν χωρίς ΜΕΚ καλούνται «βυσματωτά» ηλεκτρικά οχήματα, και είναι καθαρά HΑ, ενώ δεν καταναλώνουν καύσιμα.
Τα HΑ είναι συνήθως αυτοκίνητα, ελαφριά φορτηγά, ποδήλατα, ηλεκτρικά μηχανικά δίκυκλα, μικρά οχήματα γκολφ, ανυψωτικά (forklifts) και παρόμοια. Τα HΑ ήταν μεταξύ των αυτοκινήτων που εμφανίστηκαν από τις πρώτες μέρες της αυτοκίνησης και έχουν υψηλότερο συντελεστή ενεργειακής απόδοσης από όλα τα αυτοκίνητα με μηχανές εσωτερικής καύσης.Ιστορικά, η περιορισμένη διάδοση των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων έχει αποδοθεί στα παραπάνω μειονεκτήματα. Επιπλέον, έχουν υπάρξει βάσιμες ενδείξεις ότι οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες έχουν, κατά καιρούς, υπονομεύσει τις προσπάθειες παραγωγής αμιγώς ηλεκτρικών οχημάτων, λόγω του φόβου ότι η συνεπακόλουθη απεξάρτηση από το πετρέλαιο θα έθιγε τα συμφέροντά τους.[7]
Το πλέον τρανταχτό ιστορικό παράδειγμα είναι το General Motors EV1, που είχε κατασκευάσει σε 1.117 αντίτυπα η General Motors από τον Δεκέμβριο του 1996 έως το 1999 και τελικώς κατέληξε σε μαζική ανάκληση και διάλυση στην πρέσα.[8][9][10] Η ίδια η General Motors μάλιστα, έχει κατηγορηθεί ότι σκόπιμα αυτο-υπονόμευε τότε το EV1, λόγω των πιέσεων που είχε δεχτεί από τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του πρότζεκτ.[11]Τα τελευταία χρόνια πάντως, έχει διατεθεί ένας μικρός αριθμός μοντέλων παραγωγής, όπως το σπορ ηλεκτροκίνητο Tesla Roadster, το Tesla Model S, το Nissan Leaf και τα τρίδυμα Mitsubishi i MiEV / Peugeot iOn / Citroën C-Zero, και έχει αναγγελθεί η παραγωγή αρκετών μελλοντικών μοντέλων, όπως το Tesla Model X και το Tesla Model III που κυκλοφόρησαν στα τέλη του 2015 και 2017.
Ακόμα και σήμερα ωστόσο, τα περισσότερα εξακολουθούν να είναι πρωτότυπα, ενώ ορισμένα επίσης, έχουν διατεθεί σε περιορισμένα αντίτυπα και όχι στο ευρύ κοινό. Πρόσφατο παράδειγμα ήταν η ηλεκτροκίνητη έκδοση του Subaru Stella, με μόλις 170 αντίτυπα, τα οποία πωλήθησαν κυρίως σε εταιρείες ενοικιάσεων και κυβερνητικά στελέχη της Ιαπωνίας, από τα τέλη Ιουλίου 2009 έως τον Mάρτιο του 2010.

Πηγή:https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF

Απόκριες

Οι ΑΠΟΚΡΙΕΣ είναι μία πάγγοσμια γιορτή που κάθε τόπος μπόρει να κάνει τά γνωστά του έθιμα .Για παράγδιμα στην Ελλάδα οι άνθρωποι κάθε τόπου γιορτάζουν τις απόκριες με διαφορετικό τρόπο :

Κάστορια :
Την Κύριακη της μεγάλης Αποκριάς αναβιώνουνκατα το σούρουπο οι μεγάλες φωτιές στις μεγάλες πλατίες της πόλης .Πρόκειται  για προ-χριστιανικο έθιμο πουεέζισε ως τις μέρες μας

Ξάνθη :
Την τελευτέα Κυριακή της αποκριάς καιναι σε μεγάλο υψομα τον <<Τζάρο>>για να απομακρίνουν τους ψύλους του καλοκαιριου

Κριστιάνο Ροναλντο

Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1985, στο Σάντο Αντόνιο, σε μια φτωχική γειτονιά του Φουντσάλ, στο νησί του Ατλαντικού Μαδέρα, που ανήκει στην Πορτογαλία. Το όνομα του Ρονάλντο (Ronaldo) το πήρε λόγω του σεβασμού που είχε ο πατέρας του προς τον Ρόναλντ Ρίγκαν , ηθοποιό και πρόεδρο των Η.Π.Α. Ο πατέρας του ήταν κηπουρός, αλλά τις περισσότερες ώρες του τις πέρναγε μεθυσμένος, ενώ η μητέρα του δούλευε ως καθαρίστρια, ώστε να φροντίζει την οικογένειά της. Ο μεγάλος αδερφός του, Χούγκο, αντιμετώπισε προβλήματα εθισμού στα ναρκωτικά (ο Ρονάλντο, αργότερα, του πλήρωσε το κέντρο αποτοξίνωσης, στη Λισαβόνα), ενώ οι δυο αδερφές του ήταν αρκετά μικρές για να βοηθήσουν τη μητέρα τους. Ο Ρονάλντο, δεν ήταν καλός μαθητής, του άρεσε όμως το ποδόσφαιρο, και τον χαρακτήριζε η ταχύτητα από τότε.[5]
Πρώιμα ΧρόνιαΟ Κριστιάνο Ρονάλντo ντος Σάντος Αβέιρο (πορτογαλικά: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro, προφέρεται: [kɾɨʃtiɐnu ʁunaɫdu], 5 Φεβρουαρίου 1985) είναι Πορτογάλος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται για τη Ρεάλ Μαδρίτης και για την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας.

Τον Ιούνιο του 2009 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με κόστος 95 εκατομμυρίων ευρώ, το 2ο μεγαλύτερο ποσό που έχει δαπανηθεί για μεταγραφή ποδοσφαιριστή.[1]

Ο Ρονάλντο έχει στην κατοχή του τέσσερεις Χρυσές Μπάλες, μια το 2008, μια το 2013, όπου και άλλαξε η ονομασία της σε Χρυσή Μπάλα ΦΙΦΑ, και έγινε έτσι ο πρώτος Πορτογάλος που την κατακτά δύο φορές, μία το 2014 και μία το 2016.[2][3] Ενώ έχει κατακτήσει και τέσσερις φορές το βραβείο του Χρυσού Παπουτσιού.[4] Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι απο τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο και από τους μεγαλύτερους σκόρερ όλων των εποχών.

Πηγή: Κριστιάνο Ρονάλντο

Ρινόκερος της Ιάβας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδειαΟ Ρινόκερος της Ιάβας (Rhinoceros sondaicus - Ρινόκερος ο σονδαϊκός) είναι μέλος της οικογένειας των Ρινοκεροτίδων και ένα από τα πέντε είδη ρινόκερων που υπάρχουν σήμερα. Ανήκει στο ίδιο γένος με τον Ινδικό ρινόκερο, και έχει παρόμοιο δέρμα που θυμίζει μωσαϊκό. Το σώμα του έχει μήκος 3,1-3,2 μ. και ύψος 1,4-1,7 μ. Είναι μικρότερος από τον Ινδικό Ρινόκερο και βρίσκεται πιο κοντά σε μέγεθος με το Μαύρο ρινόκερο. Το κέρατο είναι συνήθως μικρότερο από αυτό των άλλων ειδών, καθώς δεν ξεπερνά σε μήκος τα 25 εκ.

Παλαιότερα, υπήρξε το πιο διαδεδομένο είδος ρινόκερου στην Ασία με μέλη του να ζουν στα νησιά της Ινδονησίας, σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ασία, στην Ινδία και την Κίνα. Το είδος του σήμερα βρίσκεται σε σημαντικό κίνδυνο εξαφάνισης, με μόνο δύο γνωστούς πληθυσμούς σε άγρια κατάσταση, και κανένα σε αιχμαλωσία. Πιθανότατα, είναι το σπανιότερο μεγάλο θηλαστικό της γης[3] . Ένας πληθυσμός τουλάχιστον 40-50 ζουν στο εθνικό πάρκο Ujung Kulon στο νησί της Ιάβα στην Ινδονησία και ένας μικρός πληθυσμός, όχι παραπάνω από οκτώ, επιβιώνει στο εθνικό πάρκο Cat Tien του Βιετνάμ. Η μείωση του πληθυσμού του Ρινόκερου αποδόθηκε στη λαθροθηρία, καθώς τα κέρατά τους χρησιμοποιούνται ευρέως στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική και πωλούνται σε υψηλές τιμές στη μαύρη αγορά[3]. Άλλος σημαντικός παράγοντας που οδήγησε στην μείωση του πληθυσμού, υπήρξαν οι πολεμικές συγκρούσεις στην περιοχή, όπως ο Πόλεμος του Βιετνάμ[4]. Σήμερα, οι κύριοι κίνδυνοι για το ρινόκερο της Ιάβας, παραμένουν οι λαθροκυνηγοί, οι ασθένειες και η απώλεια της γενετικής ποικιλότητας εξαιτίας της σημαντικής μείωσης του πληθυσμού.

Η Ρινόκερος της Ιάβας μπορεί να ζήσει περίπου 30-45 έτη στην φύση. Συνήθως ζει σε τροπικά δάση, υγρά λιβάδια και μεγάλες εκτάσεις. Με εξαίρεση την περίοδο της αναπαραγωγής και της ανατροφής των απογόνων του είναι κυρίως μοναχικό ζώο. Συνήθως αποφεύγει τον άνθρωπο, ο οποίος αποτελεί τον μόνο του εχθρό, αλλά θα επιτεθεί αν αισθανθεί ότι απειλείται. Το είδος του, σπάνια παρακολουθείται από τους επιστήμονες εξαιτίας της σπανιότητάς του.

ΠΟΛΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ

Η πολική αρκούδα ( Άρκτος ο θαλάσσιος), γνωστή και σαν λευκή αρκούδα, βόρεια ή θαλάσσια αρκούδα, είναι μια μεγάλη αρκούδα που ζει στις Αρκτικές περιοχές. Είναι ένα από τα δυο μεγαλύτερα είδη σαρκοβόρων του πλανήτη και βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας της περιοχής της. Όρθια ξεπερνά τα 3 μέτρα ύψος, οι αρσενικές ζυγίζουν συχνά πάνω από 750 κιλά και οι θηλυκές γύρω στα 250 κιλά. Έχει προσαρμοστεί πολύ καλά στο περιβάλλον της: η γούνα της και το παχύ στρώμα λίπους κάτω απ' αυτή την προστατεύουν από το κρύο, ενώ το άσπρο της τρίχωμα την κάνει δυσδιάκριτη στους εχθρούς και τη λεία της. Τρώει 20 κιλά φαγητό σε μία ώρα. Η πολική αρκούδα κυνηγά στην ξηρά, στον πάγο αλλά και μέσα στο νερό. Τρέφεται κυρίως με φώκιες και με τα υπόλοιπα ζώα αλλά και ψάρια των πόλων. Συναντάται στην Αλάσκα, στον Καναδά, στη Ρωσία, στη Γροιλανδία και τη Νορβηγία. Το Μάιο του 2008 η αμερικανική κυβέρνηση προσέθεσε την πολική αρκούδα της Αλάσκας στον κατάλογο με τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση.[1] Η γηραιότερη (γνωστή) πολική αρκούδα στον κόσμο πέθανε σε ηλικία 42 ετών, το Νοέμβριο του 2008. Ζευγαρώνει κάθε 3 μήνες. Την γούνα της την χρειάζεται γιατί είναι ζεστή και έτσι δεν κρυώνει στο κρύο,ο άνθρωπος πολύ σπάνια την βλέπει

FERRARI

 Τα αυτοκίνητα της Φερράρι θεωρούνται από τα καλύτερα στον κόσμο, τόσο κατασκευαστικά όσο και από πλευράς επιδόσεων, και γίνονται αντικείμενο λατρείας από οπαδούς της αυτοκίνησης, καθώς και σύμβολα κοινωνικού στάτους, ευπορίας και ταχύτητας.Η Ferrari LaFerrari είναι ένα σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) υψηλών επιδόσεων, που κατασκευάζεται από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Ferrari. Παρουσιάστηκε στις 5 Μαρτίου 2013 στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, ως το ακριβότερο, ισχυρότερο και ταχύτερο αυτοκίνητο της φίρμας, ενώ παράλληλα είναι και η πρώτη Ferrari παραγωγής με υβριδικό σύστημα, το οποίο ονομάζεται KERS από την εταιρεία. Ο V12 βενζινοκινητήρας της, αποδίδει 800 ίππους και ο ηλεκτροκινητήρας επιπλέον 163 ίππους, ανεβάζοντας έτσι την συνολική ισχύ της LaFerrari στους 963 hp στις 9.250 στροφές / λεπτό.Η τελική ονομασία του μοντέλου ήταν μια μεγάλη έκπληξη, καθώς η Ferrari δεν είχε ανακοινώσει κάτι σχετικό πριν την επίσημη παρουσίαση, πλην όμως είχε γενικώς επικρατήσει η εντύπωση ότι θα ονομαζόταν F70. Υπήρχε επίσης και η θεωρία ότι θα υιοθετούσε τον κωδικό του σχετικού πρότζεκτ, δηλαδή F150 ή ακόμα και το όνομα Enzo 2. Το «LaFerrari» ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο της εταιρείας, Λούκα ντι Μοντετσέμολο (Luca di Montezemolo), μόλις κατά την παρουσίασή της, και όπως εξήγησε, ο σκοπός είναι να εκφράσει το απόλυτο του νέου μοντέλου, αναφέροντας σχετικά ότι «πρόκειται για ένα πραγματικό υπεραυτοκίνητο, για την πιο ισχυρή Ferrari δρόμου που κατασκευάστηκε ποτέ».Η LaFerrari είναι το πρώτο μοντέλο της φίρμας που η αισθητική του διαμορφώθηκε αποκλειστικά από το επιτελείο της Ferrari, για πρώτη φορά από το 1951. Επίσης, είναι και το πρώτο μετά την Ferrari Dino 308 GT4 του 1973, η οποία είχε τότε σχεδιαστεί από τον Μπερτόνε, χωρίς καμία ανάμιξη του σχεδιαστικού οίκου Πινινφαρίνα. Ωστόσο, η Ferrari έχει ανακοινώσει ότι δύο νέα μοντέλα της που θα αποκαλυφθούν στο προσεχές μέλλον, έχουν σχεδιαστεί από κοινού με τον Πινινφαρίνα και ότι δεν σκοπεύει να σταματήσει τη συνεργασία με τον οίκο Πινινφαρίνα.Μεταξύ του 2013 και του 2015, παρήχθησαν 499 αντίτυπα της LaFerrari, όλα αποκλειστικά στο χέρι, και με εμπορική τιμή 1,2 εκατομμύρια €.

 

 Πηγή:  https://el.wikipedia.org/wiki/Ferrari

Το Δελφίνι

Τα δελφίνια είναι θαλάσσια θηλαστικά, που ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τις φάλαινες. Υπάρχουν περίπου 18 γένη δελφινιών και 40 είδη. Η ονομασία αναφέρεται κυρίως στα "γνήσια δελφίνια" της υπο-οικογένειας των Δελφινιδών, που όμως επεκτείνεται και σε άλλα είδη ("μη γνήσια δελφίνια"), όπως αυτά της οικογένειας των Πλατανιστιδών και των Στενιδών.Το μέγεθος των ενηλίκων ποικίλλει από 1,2 μέτρα και 40 κιλά, όπως το δελφίνι του είδους Maui's Dolphin, μέχρι 9,5 μέτρα και 10 τόνους, όπως η όρκα. Απαντώνται σε όλες σχεδόν τις θάλασσες του κόσμου, καθώς και σε ορισμένα μεγάλα ποτάμια, όπως είναι ο Αμαζόνιος και ο ποταμός Γιανγκτσέ της Κίνας. Είναι ζώα σαρκοβόρα και τρέφονται κυρίως με ψάρια και καλαμάρια. Τη νύχτα τα θηλυκά κοιμούνται στην επιφάνεια του νερού, ενώ τα αρσενικά αναδύονται κάθε μισή ώρα για να αναπνεύσουν. Η οικογένεια Δελφινίδες είναι η μεγαλύτερη των Κητωδών και από εξελικτική άποψη σχετικά νέα. Τα δελφίνια εμφανίστηκαν πριν από περίπου δέκα εκατομμύρια χρόνια, κατά το Μειόκαινο. Τα δελφίνια θεωρούνται από τα πλέον ευφυή ζώα και έχουν καταστεί δημοφιλή στους ανθρώπους εδώ και πολλούς αιώνες για την παιχνιδιάρικη συμπεριφορά τους και τη φιλική τους εμφάνιση.Η ονομασία προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη δελφίς, που συνδέεται με το δελφύς ("μήτρα"). Έτσι, το όνομα του ζώου μπορεί να μεταφραστεί ως "ψάρι με μήτρα".[1] Από τη λατινική γλώσσα το delphinus,<dolfinus<παλαιό γαλλικό daulphin, με την επανεισαγωγή του ph στη λέξη.Τα δελφίνια έχουν την ικανότητα να εκπέμπουν ήχους, με τους οποίους επικοινωνούν αλλά και για να κυνηγήσουν την τροφή τους. Όταν κυνηγούν, τα σήματα αυξάνονται από 1 σε 500 το δευτερόλεπτο, ώστε να σχηματίζουν ακριβείς εικόνες στον εγκέφαλό τους. Οι ήχοι που αναγνωρίζονται διακρίνονται μόλις σε τρεις κατηγορίες, μία από τις οποίες είναι τα σφυρίγματα, με τα οποία μπορούν να μεταφέρουν μηνύματα το ένα στο άλλο[8] αλλά και αναγνωριστικά της ταυτότητας κάθε δελφινιού. Τα δελφίνια χρησιμοποιούν επίσης ριπές παλμών, ο ρόλος των οποίων δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμα, καθώς και πλαταγίσματα (ή κλικ), τα οποία χρησιμοποιούνται για ηχοεντοπισμό και είναι από τους δυνατότερους ήχους που παράγουν θαλάσσια ζώα.[9]Τα περισσότερα δελφίνια βλέπουν πολύ καλά τόσο μέσα όσο και έξω από το νερό, ενώ η ακοή τους είναι ανώτερη από αυτήν του ανθρώπου. Αν και έχουν από ένα μικρό αυτί σε κάθε πλευρά του κεφαλιού τους, πιστεύεται ότι η ακοή μέσα στο νερό γίνεται με τη μετάδοση των ηχητικών κυμάτων από την κάτω σιαγόνα στο μέσο ους. Η ακοή τους χρησιμοποιείται και σαν σύστημα ηχοεντοπισμού, που τα βοηθά να προσανατολίζονται και να κινούνται. Πιστεύεται ότι σε αυτό βοηθά η διάταξη των δοντιών τους, που συλλέγουν σαν κεραίες τους ήχους και βοηθούν στον καθορισμό της θέσης των αντικειμένων.[6] Η αφή τους είναι επίσης αρκετά καλή, ενώ στερούνται οσφρητικών νεύρων και για το λόγο αυτό πιστεύεται ότι απουσιάζει σε αυτά η αίσθηση της όσφρησης.[7]. Ωστόσο, διαθέτουν γεύση και μπορούν να προτιμούν συγκεκριμένα είδη ψαριών. Ο αισθητηριακός ρόλος των τριχών στο ρύγχος τους, αν υπάρχει, είναι άγνωστος.

 

 

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%AF%CE%BD%CE%B9

Το Ναρβάλ

  Στις θάλασσες των πολικών περιοχών, που είναι πλούσιες σε τροφή, έρχονται πολλά κήτη το καλοκαίρι, λίγα είναι όμως αυτά που μένουν εκεί όλο το χρόνο. Αυτό συμβαίνει κυρίως με το Ναρβάλ. Το θαλάσσιο αυτό θηλαστικό έχει μεσαίο (τα αρσενικά φτάνουν και τα 4,5 μέτρα σε μήκος και τα 1.200 έως 1.300 κιλά.) και είναι γνωστό κυρίως για τον εντυπωσιακό χαυλιόδοντά που έχουν μόνο τα αρσενικά. Το "κέρατο" αυτό αποτελεί προέκταση προς τα εμπρός και μπορεί να ξεπεράσει τα 2 μέτρα μήκος.
  Επί αιώνες, οι χαυλιόδοντες των ναρβάλ πουλιόνταν πανάκριβα στην Ευρώπη από εμπόρους που τα πρόβαλλαν τάχα ως τα κέρατα των μυθικών μονόκερων.
  Τι εξυπηρετεί το δόντι αυτό; Έχει κατά καιρούς υποστηριχτεί ότι τα ναρβάλ είτε το χρησιμοποιούν ως όπλο, είτε για να προσελκύσουν σύντροφο ή για να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους. Καμία όμως από αυτές τις θεωρίες δεν έχει αποδειχτεί.
  Ο Nweeia και η ομάδα του διερεύνησαν την πιθανότητα το δόντι να λειτουργεί ως αισθητήρας για το περιβάλλον και φάνηκε η θεωρία τους να επιβεβαιώνεται: το δόντι των ναρβάλ «πιάνει» διαφορές στη θερμοκρασία και την αλμυρότητα του νερού, στέλνοντας στον εγκέφαλο το μήνυμα. Το ότι ο χαυλιόδοντας παρατηρείται σχεδόν σε όλα τα αρσενικά ναρβάλ και μόλις στο 15% των θηλυκών φαίνεται όμως να μπερδεύει τους επιστήμονες. Αν ο χαυλιόδοντας εξυπηρετεί στην επεξεργασία των περιβαλλοντικών ερεθισμάτων, γιατί να μην τον έχουν και τα θηλυκά; Μήπως τελικά το μακρύ δόντι εξυπηρετεί στην εγκαθίδρυση κυριαρχίας μεταξύ των αρσενικών και στην προσέλκυση συντρόφων;

Πηγή: Εγκυκλοπαίδια

Οι Ελέφαντες:

Οι Ελέφαντες: είναι μεγάλα θηλαστικά της οικογένειας των Ελεφαντιδών και της τάξεως των Προβοσκιδοειδών. Παραδοσιακώς, αναγνωρίζονται δύο είδη, ο αφρικανικός ελέφαντας (Loxodonta africana - Λοξόδοντα η αφρικανή) και ο ασιατικός ελέφαντας (Elephas maximus - Ελέφας ο μάξιμος), αν και ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι οι αφρικανικοί ελέφαντες της σαβάνας και οι αφρικανικοί ελέφαντες των δασών αποτελούν ξεχωριστά είδη (L. africana - Λ. αφρικανή και L. cyclotis - Λ. κύκλωτις αντιστοίχως). Οι ελέφαντες είναι διάσπαρτοι σε όλη την υποσαχάρια Αφρική, την νότια Ασία και την νοτιοανατολική Ασία. Οι Ελεφαντίδες είναι η μόνη επιζώσα οικογένεια της τάξεως των Προβοσκιδοειδών· άλλες, τώρα εξαφανισμένες, οικογένειες της τάξεως περιλαμβάνουν τα μαμούθ και τους μαστόδοντες. Οι αρσενικοί αφρικανικοί ελέφαντες είναι τα μεγαλύτερα επιζώντα χερσαία ζώα και μπορούν να φτάσουν σε ύψος τα 4 μέτρα και σε βάρος τα 7000 χιλιόγραμμα. Όλοι οι ελέφαντες έχουν πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά εκ των οποίων το πλέον αξιοσημείωτο είναι μία μεγάλη προβοσκίδα, χρησιμοποιούμενη για πολλούς σκοπούς, ιδιαίτερα στην αναπνοή, στην ανύψωση του νερού και στην σύλληψη αντικειμένων. Οι κοπτήρες τους αναπτύσσονται σε χαυλιόδοντες, οι οποίοι εξυπηρετούν ως όπλα και ως εργαλεία για τη μετακίνηση αντικειμένων και το σκάψιμο. Τα μεγάλα πτερύγια των αυτιών των ελεφάντων βοηθούν στον έλεγχο της θερμοκρασίας του σώματός τους. Τα πόδια τους, που μοιάζουν με κίονες, μπορούν να φέρουν το μεγάλο τους βάρος. Οι αφρικανικοί ελέφαντες έχουν μεγαλύτερα αυτιά και κοίλη ράχη ενώ οι ασιατικοί ελέφαντες έχουν μικρότερα αυτιά και κυρτή ή επίπεδη ράχη.

Οι ελέφαντες είναι χορτοφάγοι και μπορούν να βρεθούν σε διάφορα ενδιαιτήματα όπως οι σαβάνες, τα δάση, οι έρημοι και τα τενάγη. Προτιμούν να μένουν κοντά σε νερό. Θεωρούνται ότι είναι βασικά είδη λόγω της επιδράσεώς τους στα περιβάλλοντά τους. Τα άλλα ζώα τείνουν να κρατούν αποστάσεις και οι θηρευτές όπως τα λιοντάρια, οι τίγρεις, οι ύαινες και οι άγριοι σκύλοι συνήθως στοχεύουν μόνο τους νεαρούς ελέφαντες. Τα θηλυκά τείνουν να ζουν σε οικογενειακές ομάδες, οι οποίες μπορούν να αποτελούνται από ένα θηλυκό με τα μικρά της ή αρκετά συγγενικά θηλυκά με τα μικρά τους. Οι ομάδες έχουν επικεφαλής ένα άτομο συνήθως το γηραιότερο θηλυκό. Οι ελέφαντες έχουν μία κοινωνία σχάσεως-συντήξεως στην οποία πολλαπλές οικογενειακές ομάδες ενώνονται για να κοινωνικοποιηθούν. Τα αρσενικά αφήνουν τις οικογενειακές τους ομάδες όταν φτάνουν στην εφηβεία και μπορεί να ζήσουν μόνα ή με άλλα αρσενικά. τα ενήλικα αρσενικά κυρίως αλληλεπιδρούν με τις οικογενειακές ομάδες, όταν ψάχνουν ζευγάρι και εισέρχονται σε μία κατάσταση αυξημένης τεστοστερόνης και επιθετικότητας γνωστή ως μαστ, η οποία τους βοηθά να αποκτήσουν κυριότητα και αναπαραγωγική επιτυχία. Τα μικρά είναι το κέντρο της προσοχής στις οικογενειακές ομάδες τους και βασίζονται στις μητέρες μέχρι το τρίτο έτος της ηλικίας τους. Οι ελέφαντες μπορούν να ζήσουν έως και 70 χρόνια στην φύση. Επικοινωνούν με αγγίγματα, οπτικά, οσμές και ήχους· οι ελέφαντες χρησιμοποιούν υποήχους και σεισμική επικοινωνία για μεγάλες αποστάσεις. Η νοημοσύνη των ελεφάντων έχει συγκριθεί με αυτή των πρωτευόντων και των κητωδών. Φαίνεται να έχουν αυτοεπίγνωση και δείχνουν ενσυναίσθηση για ετοιμοθάνατα ή νεκρά άτομα του είδους τους.

Οι αφρικανικοί ελέφαντες κατατάσσονται ως εύτρωτο είδος από την Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN), ενώ ο ασιατικός ταξινομείται ως κινδυνέυον. Μία από τις μεγαλύτερες απειλές των πληθυσμών των ελεφάντων είναι το εμπόριο ελεφαντοδόντου, καθώς τα ζώα θηρεύονται λαθραίως για τους χαυλιόδοντές τους. Άλλες απειλές για τους αγρίους ελέφαντες περιλαμβάνουν την καταστροφή των ενδιαιτημάτων και τις συγκρούσεις με τους τοπικούς πληθυσμούς. Οι ελέφαντες χρησιμοποιούνται ως ζώα εργασίας στην Ασία. Στο παρελθόν χρησιμοποιούνταν στον πόλεμο· σήμερα, συχνά εκτίθενται σε ζωολογικούς κήπους και σε τσίρκα. Οι ελέφαντες είναι εξαιρετικά αναγνωρίσιμοι και εμφανίζονται στην τέχνη, την λαογραφία, την θρησκεία, την λογοτεχνία και τον λαϊκό πολιτισμό.

πηγή:https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82

Φερνάρντο Τόρρες

Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1984 στη Φουενλαμπράδα της Μαδρίτης και από πολύ μικρός ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο. Στην πρώτη του ομάδα, με το όνομα Parque 84, εισήλθε στην ηλικία των πέντε ετών.

Ξεκίνησε την καριέρα του στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Η πρώτη του εμφάνιση σε επαγγελματικό επίπεδο έγινε το 2001. Με τον εν λόγω σύλλογο πέτυχε συνολικά 75 γκολ σε 174 συμμετοχές στο ισπανικό πρωτάθλημα (La Liga). Επίσης, έπαιξε για δύο αγωνιστικές περιόδους στη δεύτερη κατηγορία, με 40 συμμετοχές και 7 γκολ. Το 2007 υπέγραψε στη Λίβερπουλ και από το 2003 έγινε μέλος της Εθνικής Ισπανίας. Έλαβε μέρος στο Euro 2004, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2006 και στο Euro 2008. Του δόθηκε το παρατσούκλι El Niño ("Το Παιδί").
Πετυχαίνοντας τέρμα εναντίον της εθνικής Σουηδίας, στο πλαίσιο του Euro 2008.

Τόρρες σκόραρε το μοναδικό γκολ στον τελικό του Euro 2008 με τη Γερμανία, που ήταν νικητήριο για την Ισπανία. Οι "φούριας ρόχας" κατέκτησαν το τρόπαιο με νίκη επί των Γερμανών, με 1-0.[2] To 2010 κατέκτησε με την ομάδα της Ισπανίας και το Μουντιάλ, στην Νότια Αφρική.

Στις 31 Ιανουαρίου του 2011, λίγο πριν το τέλος της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, η ομάδα της Τσέλσι ανακοίνωσε την απόκτηση του Τόρρες από την Λίβερπουλ έναντι ποσού 58 εκατομμυρίων ευρώ και αποτελεί την πιο ακριβή μεταγραφή στην μέχρι τώρα ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.[3] Πραγματοποίησε αναποτελεσματικό επιθετικά ξεκίνημα στο λονδρέζικο σύλλογο, αφού συμπλήρωσε 903 λεπτά χωρίς γκολ, μέχρι που σκόραρε σε αγώνα απέναντι στη Γουέστ Χαμ. Σημείωσε ένα ακόμη κρίσιμο τέρμα εναντίον της Μπαρτσελόνα, όταν πέρασε ως αλλαγή του Ντρογκμπά στο δεύτερο ημιτελικό του Champions League στο Νόου Καμπ και στο 90ο λεπτό ισοφάρισε σε 2-2, αφήνοντας εκτός τελικού την ομάδα του συμπατριώτη του Γκουαρδιόλα. Μέχρι το τέλος της σεζόν 2011-12, είχε κερδίσει το πρώτο -της Τσέλσι, αλλά και της καριέρας του- Champions League, καθώς και το Κύπελλο Αγγλίας.

Η Τσέλσι στις 29 Αυγούστου 2014 ανακοίνωσε τη συμφωνία με την Μίλαν για τον διετή δανεισμό του Φερνάντο Τόρρες, παρά την επιθυμία του Ισπανού για υπογραφή τριετούς συμβολαιου. Ο Τόρρες αποκτήθηκε για να καλύψει το κενό που άφησε στην Μίλαν η φυγή του Μάριο Μπαλοτέλλι .Τώρα πολυ πιθανό το ενδεχόμενο υπογραφής συμβολαίου με την Ατλέτικο Μαδρίτης στην οποία έχει σκοράρει 110 φορές.Το 100ο του γκολ σκόραρε σε ματς με την   Ειμπάρ μετά από ασίστ του Λουτσιάνο Βιέττο.

Πηγή:  

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF_%CE%A4%CF%8C%CF%81%CF%81%CE%B5%CF%82

Ιαγουάρος (Τζάγκουαρ)

Ο Ιαγουάρος είναι το μεγαλύτερο αιλουροειδές της Αμερικής. Ο Ιαγουάρος είναι κάτοικος των δασών παρ΄ ότι μπορεί να ζήσει και σε πιο ανοιχτούς βιοτόπους. Συναντάται από τις νότιες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτιών σε όλη την τροπική Αμερική μέχρι την Αργεντινή. Ο Ιαγουάρος κυνηγά ό,τι βρει , από μεγάλα θηλαστικά (ελάφια , τάπιρους μέχρι και πιθήκους, τρωκτικά, πουλιά, σαύρες, φίδια...). Είναι δραστήριος κυρίως τη νύχτα, ενώ την ημέρα ξεκουράζεται πάνω σε δέντρα. Οι άνθρωποι κυνηγούν από παλιά τον Ιαγουάρο για την υπέροχη γούνα του, πουνπουλιόταν πανάκριβα στις αγορές των πλούσιων χωρών. Όταν πέρασε η μόδα το κυνήγι ελαττώθηκε, αλλά ακόμη και σήμερα συνεχίζει να διώκεται παντού. Στην Καλιφόρνια το τελευταίο γνωστό δείγμα σκοτώθηκε το 1860. Η βρετανική  βιομηχανία αυτοκινήτων <<Τζάγκουαρ>> έχει προσφέρει 1.000.000$ για τη διατήρηση του Ιαγουάρου, που είναι το σύμβολο της μάρκας του.

Τα Οπόσουμ

Εμφάνιση
    Τα Οπόσουμ έχουν το μέγεθος μίας οικόσιτης γάτας.
    Έχουν μικρό κεφάλι, μυτερή μύτη, μουστάκια σαν της γάτας και μεγάλα οβάλ αυτιά.
    Η γούνα των οπόσουμ είναι παχιά και μάλλινη και το χρώμα της, ενώ συνήθως είναι καφέ, μπορεί να είναι επίσης σε διάφορους τόνους γκρι.
    Η ουρά τους είναι μακριά και φουντωτή και έχουν κοφτερά νύχια τα οποία χρησιμοποιούν για να ανεβαίνουν δένδρα και για την προσωπική τους περιποίηση.

Κύκλος ζωής

    Τα Οπόσουμ είναι μαρσιποφόρα - δηλαδή τα θηλυκά κουβαλούν τα μικρά τους στον μάρσιπό τους
    Συνήθως γεννούν το χειμώνα μετά από 17 μέρες κύησης και τα νεογέννητα οπόσουμ βρίσκουν το δρόμο προς την τσέπη της μητέρας τους προσκολλώντας σε μία θηλή.
    Τα νεαρά οπόσουμ συνήθως μένουν μέχρι 5 μήνες στην τσέπη πριν να μετακινηθούν γαντζωμένα στην πλάτη της μητέρας τους για περίπου δύο μήνες.
    Τα Οπόσουμ γενικώς γεννούν ένα μικρό τη φορά, που μεγαλώνει πλήρως σε δέκα μήνες Παρότι φτάνει σε σεξουαλική ωριμότητα σε ένα χρόνο.

Συνήθειες

    Εκτός από την περίοδο αναπαραγωγής, τα Οπόσουμ είναι μοναχικά ζώα και έχουν την τάση να μένουν στην περιοχή τους την οποία διεκδικούν σκεπάζοντας τα κλαδιά των δένδρων με μία μυρωδιά που βγάζουν από τoυς αδένες του στήθους τους.
    Κάνουν τις φωλιές τους σε δάση, δασικές εκτάσεις είτε μέσα στα δένδρα είτε κάτω από βλάστηση, σε θημωνιές ακόμα και σε οροφές σπιτιών!
    Τα Οπόσουμ είναι νυκτόβια και σπάνια φαίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας.
    Η διατροφή των Οπόσουμ ποικίλει - τρώνε σχεδόν τα πάντα και μπορεί να προκαλέσουν αρκετή ζημιά στην άγρια χλωρίδα και πανίδα διότι δεν τρώνε μόνο τα φύλλα και τους καρπούς αλλά και τους φλοιούς των δένδρων. Η διατροφή τους επίσης περιλαμβάνει αυγά πουλιών, νεαρά πουλιά, γεωργικές καλλιέργειες ακόμη και έντομα.
    Μερικές χώρες θεωρούν ότι η εξάπλωση της φυματίωσης στην Κτηνοτροφία και στα Ελάφια οφείλεται στα Οπόσουμ.
    

Τα Οπόσουμ ζούνε στην Αυστραλία, Νέα Γουϊνέα και Σουλαγουέσι αλλά αρχές του δέκατου ένατου αιώνα εμφανίστηκαν στη Νέα Ζηλανδία.

Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του ο. όταν στριμώχνεται από τους θηρευτές του: παραμένει ακίνητο και προσποιείται ότι είναι νεκρό. Το θηλυκό ο., ύστερα από κύηση περίπου 13 ημερών, γεννά πολλά μικρά, μήκους μερικών χιλιοστών, από τα οποία επιζούν περίπου τα 8-9· τα νεογνά εισέρχονται αμέσως στον μητρικό μάρσιπο, όπου παραμένουν προσκολλημένα στις θηλές –συνήθως υπάρχουν 13– για διάστημα περίπου δύο μηνών.

Τα μικρότερα είδη ανήκουν στο γένος Monodelphis και έχουν μήκος σώματος μόλις 16-17 εκ. και ουράς 9 εκ. Τα ο. έχουν συνήθως μακρύ, οξύληκτο ρύγχος, πλήρη οδοντοστοιχία και κοντά πόδια με πέντε δάχτυλα εφοδιασμένα με ισχυρούς γαμψώνυχες, εκτός από το εσωτερικό δάχτυλο των πίσω ποδιών, που φέρει απλό νύχι και είναι αντιτακτό· το χαρακτηριστικό αυτό συναντάται μόνο στα πρωτεύοντα θηλαστικά και διευκολύνει την αναρρίχηση των ο. στα δέντρα, όπως και η γυμνή, φολιδωτή ουρά τους, που είναι συνήθως μακριά και συλληπτήρια. Σε ορισμένα είδη της Νότιας Αμερικής ο μάρσιπος είναι υποτυπώδης ή απουσιάζει. Τα ο. είναι νυκτόβια, μοναχικά ζώα, προσαρμοσμένα στην δενδρόβια διαβίωση, εκτός από λίγες εξαιρέσεις.

Το συνολικό μήκος του οποίου μπορεί να φτάσει το 1 μ., το μισό του οποίου αντιστοιχεί στην ουρά. Το σώμα του είναι εύρωστο και φτάνει σε βάρος τα 6 κιλά, καθώς αποθηκεύει μεγάλες ποσότητες λίπους. Το μακρύ του κεφάλι έχει πλατιά, γυμνά αφτιά και καταλήγει σε σουβλερό ρύγχος με μακριά μουστάκια· το στόμα του φέρει 50 κοφτερά δόντια, ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει παρατηρηθεί ανάμεσα στα χερσαία θηλαστικά. Το χρώμα του ο. ποικίλλει, ανάλογα με την περιοχή εξάπλωσης. Συνήθως έχει απαλό τρίχωμα από λευκές και μαύρες τρίχες που του δίνουν συνολικά γκριζωπή απόχρωση, ενώ το ρύγχος του είναι λευκό. Τα περισσότερα είδη είναι παμφάγα ή σαρκοφάγα.

Σκίουροι

 

Σκίουρος ή βερβερίτσα είναι το κοινό όνομα μικρού θηλαστικού της οικογένειας Σκιουρίδες. Το όνομα αυτό προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις σκιά και ουρά. Συνήθως η λέξη χρησιμοποιείται για να κατονομάσει ζώα του γένους Σκίουρος (Sciurus) και Ταμιασκίουρος (Tamiasciurus). Αυτά τα τυπικά μέλη της οικογένειας είναι τρεις σκίουροι με μεγάλες φουντωτές ουρές, που απαντώνται στην Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική. Παρόμοια γένη υπάρχουν και στην Αφρική. Ωστόσο, στις Σκιουρίδες περιλαμβάνονται επίσης οι ιπτάμενοι σκίουροι, και σκίουροι εδάφους όπως οι κυνόμυες και οι μαρμότες.
Το πιο γνωστό χαρακτηριστικό του σκίουρου είναι η μακριά φουντωτή ουρά, που σε μερικά είδη έχει μήκος περίπου ίδιο του κορμιού του. Τα πισινά του πόδια είναι σχετικά μεγάλα και το ζωάκι μπορεί άνετα να κάθεται πάνω τους με τα μικρά μπροστινά να κρατάνε καρπό ή άλλο αντικείμενο. Τα μπροστινά όσο και τα πισινά πόδια εξοπλίζονται με μικρά αλλά δυνατά νύχια κατάλληλα για σκάψιμο στο έδαφος και σκαρφάλωμα σε δέντρα.
Σπάνια είναι ολόλευκοι οι σκίουροι.

Το χρώμα του σκίουρου διαφέρει ανάλογα με το είδος, με τα πιο συνηθισμένα χρώματα το μαύρο, το κόκκινο, το γκρίζο και το καφέ στην πλάτη και το λευκό στην κοιλιά. Οι σκίουροι έχουν διπλό τρίχωμα, το εσωτερικό είναι πυκνό κι απαλό στην αφή, ενώ το εξωτερικό αποτελείται από μακριές σκληρές τρίχες.

Ο σκίουρος έχει αμυγδαλωτά σκούρα προεξέχοντα μάτια, σχετικά μεγάλα για το μέγεθος του κεφαλιού του, με αρκετή απόσταση μεταξύ τους. Τα τριγωνικά του αυτιά είναι στητά και σε μερικά είδη έχουν τούφες στην κορυφή τους. Το ρύγχος του είναι μικρό και λήγει σε στρογγυλή μύτη.

Οι μεγαλύτεροι σκίουροι, οι μαρμότες, φτάνουν μέχρι 8 κιλά, ενώ οι μικρότεροι, που βρίσκονται στη δυτική Αφρική, έχουν βάρος μόλις 15 γραμμάρια

Σκίουρος ή βερβερίτσα είναι το κοινό όνομα μικρού θηλαστικού της οικογένειας Σκιουρίδες. Το όνομα αυτό προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις σκιά και ουρά. Συνήθως η λέξη χρησιμοποιείται για να κατονομάσει ζώα του γένους Σκίουρος (Sciurus) και Ταμιασκίουρος (Tamiasciurus). Αυτά τα τυπικά μέλη της οικογένειας είναι τρεις σκίουροι με μεγάλες φουντωτές ουρές, που απαντώνται στην Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική. Παρόμοια γένη υπάρχουν και στην Αφρική. Ωστόσο, στις Σκιουρίδες περιλαμβάνονται επίσης οι ιπτάμενοι σκίουροι, και σκίουροι εδάφους όπως οι κυνόμυες και οι μαρμότες.
Το πιο γνωστό χαρακτηριστικό του σκίουρου είναι η μακριά φουντωτή ουρά, που σε μερικά είδη έχει μήκος περίπου ίδιο του κορμιού του. Τα πισινά του πόδια είναι σχετικά μεγάλα και το ζωάκι μπορεί άνετα να κάθεται πάνω τους με τα μικρά μπροστινά να κρατάνε καρπό ή άλλο αντικείμενο. Τα μπροστινά όσο και τα πισινά πόδια εξοπλίζονται με μικρά αλλά δυνατά νύχια κατάλληλα για σκάψιμο στο έδαφος και σκαρφάλωμα σε δέντρα.
Σπάνια είναι ολόλευκοι οι σκίουροι.

Το χρώμα του σκίουρου διαφέρει ανάλογα με το είδος, με τα πιο συνηθισμένα χρώματα το μαύρο, το κόκκινο, το γκρίζο και το καφέ στην πλάτη και το λευκό στην κοιλιά. Οι σκίουροι έχουν διπλό τρίχωμα, το εσωτερικό είναι πυκνό κι απαλό στην αφή, ενώ το εξωτερικό αποτελείται από μακριές σκληρές τρίχες.

Ο σκίουρος έχει αμυγδαλωτά σκούρα προεξέχοντα μάτια, σχετικά μεγάλα για το μέγεθος του κεφαλιού του, με αρκετή απόσταση μεταξύ τους. Τα τριγωνικά του αυτιά είναι στητά και σε μερικά είδη έχουν τούφες στην κορυφή τους. Το ρύγχος του είναι μικρό και λήγει σε στρογγυλή μύτη.

Οι μεγαλύτεροι σκίουροι, οι μαρμότες, φτάνουν μέχρι 8 κιλά, ενώ οι μικρότεροι, που βρίσκονται στη δυτική Αφρική, έχουν βάρος μόλις 15 γραμμάρια.

Περιβαλλοντικά προβλήματα

Οικολογικά προβλήματα ή περιβαλλοντικά προβλήματα ονομάζονται οι διαταραχές στη γήινη βιόσφαιρα και στο φυσικό περιβάλλον οι οποίες συνηθίζεται να αποδίδονται στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Στον βαθμό που τα οικολογικά προβλήματα απειλούν την επιβίωση ενός πληθυσμού, οδηγούν σε μία οικολογική κρίση

 
 Ατμοσφαιρικη ρύπανση.Δισεκατομμύρια τόνοι ρύπων εκπέμπονται κάθε χρόνο στην ατμόσφαιρα. Όλοι αυτοί οι ρύποι δεν χάνονται στον ουρανό, αλλά αφού προκαλέσουν ασφυξία στις πόλεις και επιδεινώσουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ξαναπέφτουν στη Γη με τη μορφή της όξινης βροχής

   
 Ρύπανση των νερών.Πλέον χαρακτηρίζεται αρκετά κρίσιμη η κατάσταση των θαλασσών. Η γεωργία με τα λιπάσματα, η βιομηχανία με τα απόβλητα και οι κατοικίες με τα λύματα, τα φυτοφάρμακα και τα ζιζανιοκτόνα έχουν μολύνει τα υπόγεια υδροφόρα κοιτάσματα, με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί η ποσότητα του πόσιμου νερού και να καθίστανται οι θάλασσες λιγότερο κατάλληλες για την υδρόβια ζωή. Το πρόβλημα επιδεινώνεται από την υπερεντατική αλιεία

 Aπόβλητα . Λέγεται πως ο όγκος των παραγόμενων στις ανθρώπινες κοινωνίες αποβλήτων θα μπορούσε να γεμίσει σήμερα 28 εκατομμύρια βαγόνια· ο αριθμός αυτός ολοένα και αυξάνεται. Τριακόσιες περιοχές στην Ευρώπη και την Αμερική, όπου απορρίπτονται τοξικά και πυρηνικά απόβλητα εμφανίζουν δείκτες υψηλής επικινδυνότητας. Στις περισσότερες χωματερές δεν τηρούνται ούτε οι στοιχειώδεις προδιαγραφές υγειονομικής ταφής. Τα απόβλητα επομένως συνιστούν έναν πολύ σημαντικό παράγοντα της περιβαλλοντικής ρύπανσης

.
 Καταστροφή των δασών.Κάθε δευτερόλεπτο καταστρέφεται και ένα κομμάτι του «πνεύμονα» της Γης, του παρθένου αμαζονιακού δάσους το οποίο παρέχει στην ατμόσφαιρα μεγάλες ποσότητες οξυγόνου ετησίως. Το πρόβλημα επιδεινώνεται από τις συνεχείς πυρκαγιές σε Ευρώπη και Αμερική

 Μείωση της βιοποικιλότητας.Ως βιοποικιλότητα ορίζεται η ποικιλία των βιολογικών ειδών στα γήινα οικοσυστήματα. Εξαιτίας των ανθρώπινων αναπτυξιακών δραστηριοτήτων, της αποδάσωσης, της ερημοποίησης κλπ, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των ειδών απειλείται με εξαφάνιση. Μερικές εξαφανίσεις (σε αρκετά μικρότερους ρυθμούς) αποτελούν, φυσικό φαινόμενο σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης. Το τελευταίο αντισταθμίζεται με την ειδογένεση. Γενικά, το ανθρωπογενές περιβάλλον έχει πολύ μικρότερη βιοποικιλότητα από το φυσικό. Για παράδειγμα, σε ένα χωράφι συνήθως καλλιεργείται ένα μόνο είδος φυτού, ενώ η ανάπτυξη άλλων ειδών θεωρείται ανεπιθύμητη

Ο Roger είναι το πιο δημοφιλές καγκουρό στο Καταφύγιο για Καγκουρό που βρίσκεται στο Alice Springs της κεντρικής Αυστραλίας και ο λόγος είναι προφανής. Το γραμμωμένο αρσενικό καγκουρό απολαμβάνει το να επιδεικνύει τους μυς του στους επισκέπτες…Θυμάσαι το μυώδες καγκουρό που βλέπαμε συνεχώς για ένα διάστημα στα social media να κάνει πάταγο; Και πως να το ξεχάσεις θα μου πεις, αφού πρώτη φορά βλέπουμε ένα ζώο να έχει τόσο γυμνασμένο σώμα, σαν να έχει περάσει όλοι του τη ζωή σηκώνοντας βάρη.Το όνομα που του δώσανε είναι Roger και τον είχαν βρει το 2006 στην άκρη του δρόμου, δίπλα στην σκοτωμένη του μητέρα. Έτσι τον πήραν, τον φρόντισαν και τώρα βρίσκεται στο The Kangaroo Sanctuary Alice Springs, στην Αυστραλία, όπου διασκεδάζει τους επισκέπτες του. Αυτό το μέρος το δημιούργησαν καθαρά και μόνο για να πηγαίνουν και να προστατεύουν τα καγκουρό που βρίσκουν.Μάλλον τώρα όμως ο Roger έλιωσε στην γυμναστική και τα αναβολικά,  και επέστρεψε πιο τεράστιος και τούμπανο από ποτέ!

Πηγή: http://www.aggouria.net/miodes-kagkouro-toumpano/

Κοάλα

Η λέξη κοάλα προέρχεται από τη λέξη γκούλα της διαλέκτου Νταρούκ. Άλλη ονομασία που δόθηκε στο ζώο από τους πρώτους Ευρωπαίους αποίκους, ήταν "η ντόπια αρκούδα". Καμιά φορά καλείται και σήμερα "αρκούδα κοάλα" παρότι δεν έχει σχέση με το είδος των αρκτιδών, που είναι ζώα πλακουντοφόρα. Η επιστημονική ονομασία του κοάλα προέρχεται από την ελληνική λέξη "φάσκολος" που σημαίνει "σάκος, μάρσιπος", και από την λέξη "άρκτος" που σημαίνει "αρκούδα". Το επίθετο "cinereus" προέρχεται από τη λατινική και σημαίνει "στακτόχρους". Το κοάλα μοιάζει πολύ στην εμφάνιση με το γουόμπατ, που είναι ο πιο κοντινός του συγγενής, αλλά έχει παχύτερο κι απαλότερο τρίχωμα, πολύ μεγαλύτερα αυτιά, και μακρύτερα άκρα, τα οποία έχουν πέντε δάχτυλα το καθένα με μεγάλα, κοφτερά νύχια για να το βοηθούν στο σκαρφάλωμα. Το χρώμα του ποικίλλει από ασημένιο σε καφέ. Είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από το δυνατό, κοντό σώμα και το μεγάλο κεφάλι του με στρογγυλά, τριχωτά αυτιά και τη μεγάλη, σε σχήμα κουταλιού, μύτη του. Το βάρος ποικίλλει: ένα μεγάλο νότιο αρσενικό μπορεί να ζυγίζει 14 κιλά, ενώ ένα μικρό βόρειο θηλυκό μπορεί να ζυγίζει 5 κιλά.

Το κοάλα έχει ασυνήθιστα μικρό εγκέφαλο, με 40% της κρανιακής κοιλότητας να καταλαμβάνεται από υγρό. Είναι το μόνο ζώο στη γη με τόσο ελαττωμένο εγκέφαλο.Σε γενικές γραμμές είναι ζώο σιωπηλό, αλλά τα αρσενικά μπορούν να παράγουν κατά την εποχή του ζευγαρώματος ένα πολύ ηχηρό κάλεσμα που ακούγεται μέχρι ένα χιλιόμετρο μακριά. Δεν γνωρίζουμε πολλά για τη διάρκεια ζωής των κοάλα, πάντως σε αιχμαλωσία φτάνουν την ηλικία των 15 ετών.  

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%AC%CE%BB%CE%B1

Πάντα: Ένα μοναχικό αλλά ευχαριστημένο ζώο

Το Πάντα ζει στα βουνά της Κίνας, μέσα σε δάση με υψόμετρο από 1.200 ως 3.400 μέτρα. Δεν κατεβαίνει πιο χαμηλά γιατί συναντά ανθρώπους και τους φοβάται. Προτιμά να ζει κρυμμένο στα ψηλά πεύκα, τις οξιές και τα πυκνά μπαμπού.

To γιγαντιαίο Πάντα είναι είδος αρκούδας, αλλά αυτό το μάθαμε σχετικά πρόσφατα. Το λένε "γιγαντιαίο", για να το ξεχωρίζουμε από ένα άλλο είδος, πιο μικρό και κόκκινο. To Πάντα είναι μοναχικό ζώο, αλλά όχι επιθετικό. Αρκεί να σέβεσαι την επικράτειά του, που την ορίζει γρατζουνίζοντας τα δέντρα και τρίβοντας τον πισινό του στη γη, για να αφήσει την οσμή του.

Από το Μάρτιο ως το Μάιο τα αρσενικά συναντούν τα θηλυκά για ζευγάρωμα. Το θηλυκό είναι γόνιμο για 2 έως 4 μέρες. Δεν έχει ένα ταίρι, αλλά ζευγαρώνει με πολλά αρσενικά κι ύστερα τα ζευγάρια χωρίζονται. Η μόνη πραγματική σχέση είναι της μητέρας με το μικρό της τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής του.

Για τα Πάντα, το δέντρο είναι σύντροφος πιστός. Προσφέρει καταφύγιο σε περίπτωση κινδύνου. Γίνεται παιχνιδότοπος, γιατί στο Πάντα αρέσει πολύ να σκαρφαλώνει. Κάθε τόσο είναι και… πολυθρόνα για να κάθεται και να ρίχνει έναν υπνάκο. Κι επιπλέον, τα θηλυκά κάνουν φωλιά τους τις κουφάλες των δέντρων, όταν γεννούν. Χωρίς δάσος, τα Πάντα χάνει…τα πάντα!

Τα Πάντα ήταν κάποτε σαρκοφάγο ζώο. Συνέβη όμως κάτι παράξενο: εδώ και περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια έγινε φυτοφάγο! Η βασική τροφή του είναι τα καλάμια μπαμπού. Τρώει κυρίως τα φύλλα του. Την άνοιξη, όμως, απολαμβάνει και τα νεαρά καλάμια, που είναι τρυφερά και γεμάτα με γλυκό χυμό.
Τα γεύματα του Πάντα διαρκούν ολόκληρη ζωή. Γιατί, βλέπεις, τα μπαμπού δεν είναι πολύ θρεπτικά και περιέχουν πολύ νερό. Έτσι, το Πάντα πρέπει να τρώει τουλάχιστον δεκαπέντε κιλά την ημέρα, για να χορτάσει. Περνά τις δεκατέσσερις ώρες της ημέρας του τρώγοντας. Δεν είναι καθόλου εύκολο να περνάς την ζωή σου τρώγοντας.    

Τα Πάντα πρέπει να σπάνε τους μίσχους των μπαμπού, να ξεφλουδίζουν, να κόβουν, να μασουλάν. Όλα αυτά είναι κουραστικά. Έτσι το Πάντα τρώει για περίπου εφτά ώρες, ύστερα κοιμάται άλλες επτά ώρες. Δεν μπορεί να κοιμηθεί περισσότερο, γιατί ξυπνάει από την πείνα του. Και ξαναρχίζει να μασά για άλλες επτά ώρες. Κάτι το φαγητό, και η ξεκούραση που να του μείνει χρόνος. Γι' αυτό ο φίλος μας δεν τριγυρίζει πολύ στα βουνά. Του αρκεί μια μικρή περιοχή: τριάντα τετραγωνικά χιλιόμετρα. Όμως του αρέσει να παίζει, να σκαρφαλώνει, να κρύβεται, να κάνει τσουλήθρα στις πλαγιές... H μεγαλύτερη απειλή για το Πάντα είναι η φωτιά. Οι Κινέζοι έχουν κόψει ήδη μεγάλο τμήμα του δασούς, για να πουλήσουν την ξυλεία και να καλλιεργήσουν τις εκτάσεις. Τα Πάντα βρίσκονται παγιδευμένα σε καμιά τριανταριά σημεία που έχουν ακόμη βλάστηση, αλλά δεν επικοινωνούν μεταξύ τους.

Ο κύκλος ζωής των μπαμπού διαρκεί από 30 ως 120 χρόνια. Στο τέλος του κύκλου, το μπαμπού ανθίζει και ύστερα μαραίνεται. Χρειάζονται 5 χρόνια για να ξαναφυτρώσει. Κάποτε το Πάντα μπορούσε να περπατήσει πιο πέρα, και να βρει άλλο δάσος με μπαμπού. Σήμερα η επικράτεια του είναι περιορισμένη. Έτσι χωρίς μπαμπού, εκατοντάδες Πάντα πεθαίνουν από την πείνα. Οι λαθροκυνηγοί το θεωρούν πολύτιμο, γιατί το δέρμα του πωλείται ακριβά στις αγορές της Ιαπωνίας και της Ταϊβάν.

Τιμωρούνται με 20 χρόνια φυλακή. Δεν αποθαρρύνονται όμως, αφού για κάθε δέρμα μπορεί να κερδίσουν ως και 22.000 ευρώ. Το θηλυκό γεννά ένα μικρό κάθε δυο χρόνια περίπου. Το μωρό έχει ύψος 15 εκατ. και βάρος 100 γραμμάρια, δηλαδή ζυγίζει 1.000 φορές λιγότερο από τη μητέρα του! Κι επειδή η περιοχή τους είναι μικρή, συχνά ζευγαρώνουν με συγγενείς τους, οπότε σιγά - σιγά το είδος τους θα εκφυλιστεί.

Πηγή: http://fourtounis.gr/pareoyla/arxeio%20pareoulas/pareoyla16_site/Selida4.htm

Καλή μας αρχή!

Σας γράφω το πρώτο άρθρο στο blog των "Σαββατόπαιδα" και χαίρομαι πολύ για αυτό.

     Για να μη πολυλογώ, νομίζω ότι οι  τα παιδιά του Σαββάτου θα γίνουν πιο χρήσιμα, πιο κοινωνικά και λιγότερο απρόσωπα μέσα από αυτό το blog. 

Θα κυνηγήσουμε το κακό στικάκι Virus και θα μπλέξουμε σε περιπέτειες στον κόσμο της Πληροφορικής..

Θα μάθουμε απο τα λάθη μας και θα γίνουμε οι καλύτεροι ήρωες στην πράξη!

Εις το επανιδείν...